Η συνάντηση του Μενέλαου με τη Γερόντισσα

Α' ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ  ( στ. 437-575 )

2η  ΣΚΗΝΗ ( στ. 495-541 )  Πρόσωπα:  Μενέλαος - Γερόντισσα

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ  -  ΠΛΑΓΙΟΤΙΤΛΟΙ  ("μῦθος")

1)    στ. 437-464 è  Ο Μενέλαος και η αφιλόξενη γερόντισσα:  ο διωγμός από το παλάτι, αλλά και οι πολύτιμες πληροφορίες.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ


Γιατί θυρωρός του παλατιού μια γερόντισσα;  


 Γιατί μια αδύναμη, ηλικιωμένη γυναίκα...
o   μπορεί ως γυναίκα να συμπονέσει έναν πεινασμένο ναυαγό
o   μπορεί να τον συμβουλεύσει να φύγει για να γλιτώσει
o   δεν μπορεί να του ασκήσει βία, όπως θα έκανε ένας χειροδύναμος φρουρός
o   μπορεί να του επιτεθεί μόνο λεκτικά, στην ουσία για να τον προστατέψει
o   δεν θα τον καταδώσει
o   υπηρετεί τελικά τη δραματική οικονομία (βλ. ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ)

Το παιχνίδι ανάμεσα στο εἶναι και το φαίνεσθαι συνεχίζεται και περιπλέκει καταστάσεις:
o   ο Μενέλαος νομίζει ότι έχει την Ελένη, ενώ έχει το είδωλό της (στ. 528-534)
o   στη σκηνή υπάρχει το σώμα του Μενέλαου, αλλά όχι το όνομά του (κανείς δεν ξέρει ακόμα ποιος είναι)
o   η γερόντισσα φαίνεται σκληρή, είναι όμως συμπονετική
o   ο Μενέλαος φαίνεται να ζει ένα άθλιο παρόν, είναι όμως ένας ήρωας με λαμπρό παρελθόν  (κωμικοτραγικό)

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Πώς προωθεί η σκηνή την εξέλιξη του μύθου;
o   Η γερόντισσα δίνει πληροφορίες στο Μενέλαο που προωθούν τον μύθο: (η Ελένη βρίσκεται στην Αίγυπτο).
o   Η σύγκρουση του Μενέλαου με μια γριά αδύναμη γυναίκα συμπληρώνει την άθλια εικόνα του και επιτείνει την τραγικότητά του.
o   Από μια άλλη άποψη, είναι μια κωμική νότα στο έργο.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ - ΥΦΟΣ  ("λέξις")

 αφηγηματικός τρόπος: στιχομυθία (διάλογος κατά στίχο)
o   λειτουργία: αποτυπώνει την σύγκρουση και την ψυχολογική ένταση των προσώπων
v  τραγική ειρωνεία: Ο Μενέλαος αγνοεί πως η πραγματική Ελένη βρίσκεται στην Αίγυπτο (στ. 528-9), όπως αγνοεί ότι αυτός που κυνηγά ο Θεοκλύμενος είναι ο ίδιος (στ. 527)

αντιθέσεις:
o   εἶναι φαίνεσθαι (βλ. ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ)
o   γνώση  άγνοια (βλ. ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ)

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ  - ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ ("ὄψις")

Πολλά είναι τα στοιχεία έντονης εξωτερικής δράσης (κινήσεις, χειρονομίες) που δηλώνονται μέσα στο κείμενο (στ. 495-6, 503, 514,  524)