Ο μονόλογος του Μενέλαου

Α' ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ  ( στ. 437-575 )

3η  ΣΚΗΝΗ ( στ. 542-575 ) 
Πρόσωπα:  Μενέλαος

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ  è  ΠΛΑΓΙΟΤΙΤΛΟΙ  ("μῦθος")

1) στ. 542-575 è Προβληματισμοί και αποφάσεις του Μενέλαου

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ


Μενέλαος
v  μορφή αντιφατική:  
o   πρόσωπο τραγικό
o   πρόσωπο με κωμικά στοιχεία
§  πρώην βασιλιάς, νυν ναυαγός ξεπεσμένος και κουρελής
§  ένδοξος στρατιώτης, καυχησιάρης και αλαζόνας που ζαρώνει όμως μπροστά στη γερόντισσα
§  απλοϊκός και επιπόλαιος στη σκέψη του:  απορρίπτει αυτά που ακούει χωρίς έλεγχο-έρευνα, προσπαθεί να τα εξηγήσει με αφελείς σκέψεις, φτάνει σε εύκολα συμπεράσματα

è θα μπορούσε να δοθεί άλλη ερμηνεία, λογική ή ψυχολογική, της αφέλειας του Μενέλαου;  

v  φιγούρα αντι-ηρωική που προκαλεί στους θεατές αντιφατικά συναισθήματα
o  συμπόνια, αγωνία, θλίψη  (για την τύχη του)
o  χαμόγελα εκνευρισμού και ειρωνείας  (για την εικόνα που παρουσιάζει και την αφελή σκέψη του)

v  τυπικός ήρωας του Ευριπίδη:
o   κοινός θνητός (=καθημερινός άνθρωπος, δοσμένος ρεαλιστικά, δηλ. απομυθοποιημένος)
o   "αμφίσημος" (= με στοιχεία αντιφατικά, όπως όλοι οι άνθρωποι)

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

v  Δραματική λειτουργία της σκηνής (=πώς προωθεί την εξέλιξη του μύθου;)
o   Παρουσίαση της αφέλειας και απλοϊκότητας του Μενέλαου
o   Απόφαση παραμονής του Μενέλαου στη σκηνή κρυμμένου, παρά τη συμβουλή της Γερόντισσας è προετοιμασία συνάντησης με την Ελένη

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ - ΥΦΟΣ  ("λέξις")

v  Αφηγηματικός τρόπος à εσωτερικός μονόλογος (=σαν να σκέφτεται φωναχτά)
v                    τραγική ειρωνεία à  ο Μενέλαος εξακολουθεί να αγνοεί ότι η πραγματική Ελένη δε βρίσκεται στη σπηλιά, αλλά κάπου πιο κοντά του.